शनिवार सकाळची सुरुवात ही अगदी पुलंच्या वर्णनातील सुट्टी सारखी झाली होती. आदल्या दिवशी वाचायला घेतलेल्या धारपांच्या गोष्टीतील 'आर्य' त्याच्या साहसाचा पराकोटीला होता, मकरंद वैद्य ने गद्र्यांकडून मागवलेली सुरमई तव्यावर चुरचुरत होती. सर्वेश तरेच्या 'बोंबील' मोबाईल ऍप मधून आलेली कोळंबी शेगडीवर उकळत्या कालवणाची सुवासीक चव सांगत होती.
महावीर आर्य ची साहस कथा आणि माझी उत्कंठता शिगेला पोहचलेली असताना, मी लॉकडाऊन मध्ये माझे मित्र आंब्रे यांनी पराकोटीच्या साहसाने आणि चिकाटीने मिळवलेली आणि मला भेट दिलेली व्हिस्की क्रिस्टल कट ग्लास मध्ये ओतली. ह्या काळात सहजासहजी मिळालेली व्हिस्की सुद्धा सोनाहून पिवळी दिसते... तर असो.... असा सुंदर माहोल तयार असताना अचानक (पण पारसिक नगरी लोकांच्या अंगवळणी पडलेलं नेहमी प्रमाणे) वीज गेली. मला अचानक आठवलं की लॅपटॉप २ दिवस झाले चार्ज केलेला नाही, मोबाईल १% बॅटरी वर आहे आणि इतक्यात हातातील किंडल ने प्राण सोडला .......
अश्या परिस्थितीत , माझ्या सारखा सज्जन हा दुर्जन झाला नसता तरच नवल ...... टोरंटच्या आईला शाब्दिक घोडे लावून पुन्हा चुप्प बसलो !!!!
आपला,
(पारसिक नगरी) विशुभाऊ
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा